каню́ля
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
каню́ля |
каню́лі |
| Р. |
каню́лі |
каню́ль |
| Д. |
каню́лі |
каню́лям |
| В. |
каню́лю |
каню́лі |
| Т. |
каню́ляй каню́ляю |
каню́лямі |
| М. |
каню́лі |
каню́лях |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
каню́ля мед. каню́ля, -лі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
каню́ля
(фр. canula)
полая трубка для ўвядзення ў арганізм лекавых рэчываў і вывядзення з поласцей органаў і крывяносных сасудаў крыві і сакрэтаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)