канцэрта́нтка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. канцэрта́нтка канцэрта́нткі
Р. канцэрта́нткі канцэрта́нтак
Д. канцэрта́нтцы канцэрта́нткам
В. канцэрта́нтку канцэрта́нтак
Т. канцэрта́нткай
канцэрта́нткаю		 канцэрта́нткамі
М. канцэрта́нтцы канцэрта́нтках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канцэрта́нтка ж. концерта́нтка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канцэрта́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да канцэртант.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канцэрта́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Артыст, які дае канцэрт (у 1 знач.).

|| ж. канцэрта́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

концерта́нтка канцэрта́нтка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)