канцыляры́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (уст.).

Служачы канцылярыі.

|| ж. канцыляры́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канцыляры́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канцыляры́ст канцыляры́сты
Р. канцыляры́ста канцыляры́стаў
Д. канцыляры́сту канцыляры́стам
В. канцыляры́ста канцыляры́стаў
Т. канцыляры́стам канцыляры́стамі
М. канцыляры́сце канцыляры́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канцыляры́ст м., прям., перен. канцеляри́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канцыляры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Уст. Дробны служачы канцылярыі; пісец.

2. Работнік апарату, які аддае перавагу дробязям канцылярскага справаводства, фармальна адносіцца да працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канцыляры́ст м. Kanzlíst m -en, -en, Kanzléibeamte (sub) m -n, -n; перан. груб. Büróhengst m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

канцеляри́ст канцыляры́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kancelista

м. канцылярыст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Kanzlíst

m -en, -en канцыляры́ст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

clerk

[klɜ:rk]

n.

1) канцыляры́ст -а m., канцыляры́стка f.; сакрата́р -а́ m.

2) чыно́ўнік, працаўні́к, адміністра́тар -а m.

bank clerk — ба́нкаўскі працаўні́к

3) прадаве́ц -ўца́, кра́мнік -а m., прадаўшчы́ца, кра́мніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ВІНЦЭ́НТЫ КАДЛУ́БАК

(Wincenty Kadłubek; 1150 ?, г. Каргова, Польшча — 8.3.1223),

польскі храніст, дзярж. і рэліг. дзеяч. Паходзіў з асяроддзя сярэдняга рыцарства. Вучыўся ў Кракаве, Зах. Еўропе. Прыдворны капелан і канцылярыст польск. караля Казіміра Справядлівага. У 1207—18 кракаўскі біскуп, потым манах-цыстэрцыянец. Аўтар «Хронікі Польшчы» ад старажытнасці да 1202, якая адлюстроўвае паліт., ваен. і культ. адносіны паміж польск. і ўсх.-слав. княствамі ў 11 — пач. 13 ст. У ёй згадваюцца гарады Берасце, Драгічын над Бугам, Галіч, Перамышль, Уладзімір-Валынскі. Толькі ў творы Вінцэнтыя Кадлубака ёсць звесткі аб падзеях у Берасці ў 1170—80-я г., інфармацыя пра паход і галіцка-валынскіх князёў супраць ятвягаў.

Літ.:

Щавелева Н.И. Польские латиноязычные средневековые иточники: Тексты, перевод, коммент. М., 1990.

Г.М.Семянчук.

т. 4, с. 188

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)