канцаві́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. канцаві́на канцаві́ны
Р. канцаві́ны канцаві́н
Д. канцаві́не канцаві́нам
В. канцаві́ну канцаві́ны
Т. канцаві́най
канцаві́наю
канцаві́намі
М. канцаві́не канцаві́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

członek

I człon|ek

м. член, чалец; сябра; супольнік;

~ek partii — чалец (член) партыі;

~ek Akademii — член Акадэміі; акадэмік;

~ek rzeczywisty — правадзейны чалец (член);

~ek korespondent — член-карэспандэнт;

przyjąć kogo na ~ka — прыняць каго ў члены (чальцы; сябры)

II м.

1. член; канечнасць; канцавіна;

~ki ciała — часткі (члены) цела;

2. член; пеніс; чэлес

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)