канфіту́ры мн. уст. Konfitüre f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Канфіту́ры ’варэнне’ (Сцяшк.), запазычанне з польск. konfitury ’садавіна, засмажаная ў цукры або мёдзе’ < франц. confiture ’закансерваваная садавіна ў цукры’ (Слаўскі, 2, 415).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

preserves

pl.

фрукто́выя со́чывы, канфіту́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

confection

[kənˈfekʃən]

n.

1) сало́дкія (канды́тарскія) вы́рабы (цуке́ркі, канфіту́ры)

2) канфэ́кцыя f., гато́вае жано́чае адзе́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

konfitura

konfitur|a

ж. варэнне, сочыва, канфітуры;

smażyć ~y — варыць варэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)