канфу́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. канфу́з
Р. канфу́зу
Д. канфу́зу
В. канфу́з
Т. канфу́зам
М. канфу́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

канфу́з, -у, м. (разм.).

Стан няёмкасці, збянтэжанасці; няёмкае, часам смешнае становішча.

Вось такі к. здарыўся.

|| прым. канфу́зны, -ая, -ае.

К. выпадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канфу́з, -зу м. конфу́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канфу́з, ‑у, м.

Няёмкае выпадковае здарэнне, якое выклікае збянтэжанасць, сорам; стан няёмкасці, збянтэжанасці, сораму. Гэтакі ж канфуз выйшаў — усё ішло так добра і гладка і на табе, заместа ментуза гада злавілі. Лынькоў.

[Ад лац. confusio — непарадак; збянтэжанасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канфу́з м Verlégenheit f -, -en; Verwírrung f, -en; Blamáge [-ʒə] f -, -n;

атрыма́ўся канфу́з da hatten wir die Blamáge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

канфу́з

(лац. confusus)

няёмкае становішча; стан няёмкасці, збянтэжанасці, сораму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

канфу́з

(лац. confusus)

няёмкае становішча; стан няёмкасці, збянтэжанасці, сораму.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

канфу́зіць, -фу́жу, -фу́зіш, -фу́зіць; незак., каго (што) (разм.).

Прыводзіць у канфуз.

|| зак. сканфу́зіць, -фу́жу, -фу́зіш, -фу́зіць; -фу́жаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

конфу́з канфу́з, -зу м., со́рам, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

konfuzja

ж. канфуз, сорам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)