кантыне́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кантыне́нт кантыне́нты
Р. кантыне́нта кантыне́нтаў
Д. кантыне́нту кантыне́нтам
В. кантыне́нт кантыне́нты
Т. кантыне́нтам кантыне́нтамі
М. кантыне́нце кантыне́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кантыне́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і мацярык.

|| прым. кантынента́льны, -ая, -ае.

К. клімат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кантыне́нт м. контине́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кантыне́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Адна з асноўных вялікіх частак сушы, абкружаная з усіх або амаль з усіх бакоў акіянам; мацярык. Афрыканскі кантынент.

[Лац. continens, continentis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кантыне́нт

т. 8, с. 7

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кантыне́нт м. Kontinént m -(e)s, -e, Féstland n -(e)s, -länder

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кантыне́нт

(лац. continens, -ntis)

буйны ўчастак сушы, акружаны акіянам; мацярык (напр. Афрыканскі к.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

контине́нт кантыне́нт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мацяры́к, -церыка́, мн. -церыкі́, -церыко́ў, м.

Вялікая частка сушы, якая абмываецца морамі і акіянамі; кантынент.

|| прым. мацерыко́вы, -ая, -ае.

М. клімат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

транскантынента́льны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да сувязі кантынентаў, адбываецца паміж кантынентамі ці праходзіць праз увесь кантынент.

Т. рэйс.

Транскантынентальная ракета.

Транскантынентальная чыгунка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)