кантрафа́кцыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. кантрафа́кцыя
Р. кантрафа́кцыі
Д. кантрафа́кцыі
В. кантрафа́кцыю
Т. кантрафа́кцыяй
кантрафа́кцыяю
М. кантрафа́кцыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кантрафа́кцыя ж., эк. контрафа́кция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кантрафа́кцыя, ‑і, ж.

Уст.

1. Перадрук, перавыданне і пад. чужога твора без згоды аўтара.

2. Падробна (звычайна твораў літаратуры, мастацтва).

3. У буржуазным праве — незаконнае выкарыстанне фірмамі на сваіх таварных знаках абазначэнняў, якія ставяцца на папулярных таварах іншых фірм з мэтай увесці ў зман пакупнікоў.

[Лац. contrafactio — падробка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кантрафа́кцыя

(лац. contrafactio = падробка)

1) перавыданне чужога твора без згоды аўтара;

2) уст. падробка твораў літаратуры, мастацтва;

3) выкарыстанне чужых знакаў на сваіх таварах з мэтай увесці ў зман пакупнікоў і атрымаць даход.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

контрафа́кция юр., уст. кантрафа́кцыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)