кантактава́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
кантакту́ю |
кантакту́ем |
| 2-я ас. |
кантакту́еш |
кантакту́еце |
| 3-я ас. |
кантакту́е |
кантакту́юць |
| Прошлы час |
| м. |
кантактава́ў |
кантактава́лі |
| ж. |
кантактава́ла |
| н. |
кантактава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
кантакту́й |
кантакту́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
кантакту́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кантактава́ць несов. контакти́ровать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кантактава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., з кім-чым.
Устанаўліваць кантакт (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
контакти́ровать несов. кантактава́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
contact2 [ˈkɒntækt, kənˈtækt] v. быць у канта́кце, кантактава́ць; нала́дзіць су́вязь, звяза́цца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
komunikować się
незак. кантактаваць; мець зносіны (кантакты)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Людзя́ць 1 ’гасцяваць’ (іўеў., Сцяшк. Сл.). Балтызм (калька), параўн. літ. žmonė́tis ’тс’ < žmónės ’людзі’.
Людзя́ць 2, людзя́цца ’жыць, апранацца па-людску’ (воран., Сл. ПЗБ). Відавочна, таксама ўтворана паводле літ. žmõginti ’ачалавечваць’, žmonė́tis ’кантактаваць з людзьмі’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
obcować
незак. z kim мець таварыскія адносіны (зносіны) з кім; кантактаваць;
obcować z ludźmi — кантактаваць з людзьмі;
obcować z przyrodą — далучацца да прыроды; быць на прыродзе
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
kontaktować
kontakt|ować
незак. кантактаваць; мець кантакт (зносіны);
żarówka nie ~uje разм. лямпачка не запальваецца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
contact1 [ˈkɒntækt] n.
1. канта́кт; сутыкне́нне, дачыне́нне;
be in contact быць у канта́кце, кантактава́ць; судакрана́цца;
come into contact (with) звя́звацца, нала́джваць/устана́ўліваць канта́кт;
make contact (with) нала́джваць канта́кт
2. pl. contacts адно́сіны, знаёмства, су́вязі
3. знаёмы (звыч. дзелавы)
4. electr. канта́кт;
make/break contact уключы́ць/вы́ключыць электры́чнасць
5. infml (канта́ктавая) лі́нза
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)