кансо́рт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. кансо́рт
Р. кансо́рта
Д. кансо́рту
В. кансо́рта
Т. кансо́ртам
М. кансо́рце

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кансо́рт, ‑а, М ‑рце, м.

У Вялікабрытаніі — муж каралевы, які не з’яўляецца манархам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кансо́рт

(англ. consort, ад лац. consors, -rtis = суправіцель)

муж англійскай каралевы, які не з’яўляецца манархам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

prince [prɪns] n.

1. прынц;

Prince Albert прынц Альбе́рт;

the royal prince насле́дны прынц; старэ́йшы сын караля́;

Regent Prince прынц-рэ́гент;

the Prince of Wales прынц Уэ́льскі (наследны прынц у Англіі);

the Prince Consort прынц-кансо́рт (у Англіі)

2. lit. выда́тны дзе́яч; чалаве́к выклю́чных я́касцей;

the prince of poets цар паэ́таў

3. «каро́ль»;

the prince of swindlers (rogues) joc. каро́ль махляро́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)