Verbum

анлайнавы слоўнік

кансерва́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кансерва́цыя ж., в разн. знач. консерва́ция;

к. будаўні́цтва — консерва́ция строи́тельства;

к. драўні́ны — консерва́ция древеси́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кансерва́цыя, ‑і, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. кансерваваць (у 2, 3 знач.). Кансервацыя музейных экспанатаў. Кансервацыя прадпрыемстваў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кансервацыя 5/384; 11/384

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

кансервацыя

т. 7, с. 591

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кансерва́цыя

(лац. conservatio)

1) спецыяльная апрацоўка або стварэнне спецыяльных умоў для засцярогі чаго-н. ад псавання (напр. к. крыві, к. берасцяных грамат);

2) часовае спыненне дзейнасці, развіцця чаго-н. (напр. к. прадпрыемства).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кансервава́ць, -рву́ю, -рву́еш, -рву́е; -рву́й; -рвава́ны; незак., што.

1. Нарыхтоўваючы, падвяргаць спецыяльнай апрацоўцы для засцярогі ад псавання.

К. мяса.

2. Прымаць спецыяльныя тэхнічныя меры для засцярогі ад псавання, карозіі (спец.).

К. лесаматэрыялы.

К. машыны, станкі.

3. Часова прыпыняць развіццё, дзейнасць чаго-н.

К. будаўніцтва.

|| зак. закансервава́ць, -рву́ю, -рву́еш, -рву́е; -рву́й; -рвава́ны.

|| наз. кансерва́цыя, -і, ж. (да 2 і 3 знач.) і кансервава́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

консерва́ция в разн. знач. кансерва́цыя, -цыі ж.;

консерва́ция предприя́тия кансерва́цыя прадпрые́мства;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

konserwacja

ж. кансервацыя, захаванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рэкансерва́цыя

(ад рэ- + кансервацыя)

увядзенне ў дзеянне чаго-н. пасля кансервацыі, узнаўленне чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)