кано́ід
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кано́ід |
кано́іды |
| Р. |
кано́іда |
кано́ідаў |
| Д. |
кано́іду |
кано́ідам |
| В. |
кано́ід |
кано́іды |
| Т. |
кано́ідам |
кано́ідамі |
| М. |
кано́ідзе |
кано́ідах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кано́ід
(гр. konoeides)
мат. паверхня, складзеная з паралельных да дадзенай плоскасці прамых, якія перасякаюць дадзеную прамую і дадзеную лінію.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
коно́ид мат. кано́ід, -да м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)