кане́чнао́знасны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кане́чнао́знасны кане́чнао́знасная кане́чнао́знаснае кане́чнао́знасныя
Р. кане́чнао́знаснага кане́чнао́знаснай
кане́чнао́знаснае
кане́чнао́знаснага кане́чнао́знасных
Д. кане́чнао́знаснаму кане́чнао́знаснай кане́чнао́знаснаму кане́чнао́знасным
В. кане́чнао́знасны (неадуш.)
кане́чнао́знаснага (адуш.)
кане́чнао́знасную кане́чнао́знаснае кане́чнао́знасныя (неадуш.)
кане́чнао́знасных (адуш.)
Т. кане́чнао́знасным кане́чнао́знаснай
кане́чнао́знаснаю
кане́чнао́знасным кане́чнао́знаснымі
М. кане́чнао́знасным кане́чнао́знаснай кане́чнао́знасным кане́чнао́знасных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

necessarily

[,nesəˈserəli]

adv.

1) кане́чна, ко́нча; абавязко́ва, неабхо́дна

2) як няўхі́льны вы́нік

it is not necessarily — не кане́чна, не абавязко́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ГРЫ́НА ФУ́НКЦЫЯ,

функцыя, звязаная з інтэгральным выяўленнем рашэнняў краявых задач для дыферэнцыяльных ураўненняў. Апісвае вынік уздзеяння кропкавай (засяроджанай) крыніцы сілы, зараду ці інш. (функцыя крыніцы) або распаўсюджванне палёў ад кропкавых крыніц (функцыя распаўсюджвання, напр., патэнцыял поля кропкавага эл. зарада, размешчанага ўнутры заземленай праводнай паверхні). Названа ў гонар Дж.Грына. Грына функцыя і яе аналагі выкарыстоўваюцца ў тэорыі функцый, канечна-рознасных ураўненняў, тэарэт. фізіцы, квантавай тэорыі поля, стат. фізіцы і інш.

Грына функцыя зводзіць вывучэнне ўласцівасцей дыферэнцыяльнага аператара да вывучэння ўласцівасцей адпаведнага інтэгральнага аператара, дае магчымасць знаходзіць рашэнні неаднароднага ўраўнення, трактуецца як фундаментальнае рашэнне лінейнага дыферэнцыяльнага ўраўн., якое адпавядае аднародным краявым умовам, і г.д. Напр., поле, створанае сістэмай крыніц (у т. л. працяглымі крыніцамі), апісваецца ў выглядзе лінейнай камбінацыі (суперпазіцыі) уплываў асобных крыніц. Гл. таксама Ураўненні матэматычнай фізікі.

Р.Т.Вальвачоў, Л.А.Яновіч.

т. 5, с. 482

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

necessary

[ˈnesəseri]

1.

adj.

неабхо́дны; абавязко́вы, кане́чна патрэ́бны; няўхі́льны

Death is a necessary end — Сьмерць — няўхі́льны кане́ц

2.

n., -saries

1) неабхо́днае n., прадме́ты пе́ршай неабхо́днасьці

Food, clothing, and shelter are necessaries of life — Е́жа, во́пратка й жытло́ — прадме́ты пе́ршай жыцьцёвай неабхо́днасьці

2) the necessary

а) гро́шы

б) прыбіра́льня f., туале́т -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)