Партыя кангрэсу незалежнасці Мадагаскара (Малагасійская рэспубліка) 6/557

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Пастаянны камітэт Сусветнага кангрэсу прыхільнікаў міру, гл. Сусветны Савет Міру

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

кангрэ́с

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кангрэ́с кангрэ́сы
Р. кангрэ́са кангрэ́саў
Д. кангрэ́су кангрэ́сам
В. кангрэ́с кангрэ́сы
Т. кангрэ́сам кангрэ́самі
М. кангрэ́се кангрэ́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кангрэсі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Удзельнік кангрэсу (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кангрэсме́н, ‑а, м.

Член кангрэсу (у 2 знач.). Сытай і задаволенай бачылі мы афіцыйную Амерыку, прадстаўнікоў чыноўнага свету, .. сенатараў, кангрэсменаў. Лынькоў.

[Англ. congressman.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасла́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Пісьмовы зварот дзяржаўнага дзеяча (ці грамадскай арганізацыі) да другога (ці да другой арганізацыі) па якім-н. важным дзяржаўным, палітычным пытанні.

П. прэзідэнта кангрэсу.

2. Увогуле — пісьмо, пісьмовы зварот (уст. і іран.).

Страснае п.

3. Літаратурны твор у форме звароту да каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

congressional

[kəŋˈgreʃənəl]

adj.

кангрэ́савы

Congressional election — вы́бары Кангрэ́су

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

congressman

[ˈkɑ:ŋgresmən]

n., pl. -men

кангрэсмэ́н -а m. (ся́бра Кангрэ́су ЗША, асаблі́ва пала́ты прадстаўніко́ў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Capitol

[ˈkæpɪtəl]

n.

капіто́лі -ю m.

а) буды́нак Кангрэ́су ў Вашынгто́не; буды́нак шта́тнай легісьляту́ры

б) сьвяты́ня Юпі́тэра на Капіталі́йскім узвы́шшы ў старажы́тным Ры́ме

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ГУСЕ́ЛЬНІКАВА Ніна Іванаўна

(н. 2.10.1924, г. Ніжні Ноўгарад, Расія),

бел. і рус. спявачка (лірыка-каларатурнае сапрана). Засл. арт. Беларусі (1951). Скончыла Бел. кансерваторыю (1950). У 1949—52 салістка Дзярж. т-ра оперы і балета Беларусі, у 1952—64 — Вял. т-ра ў Маскве. На бел. сцэне стварыла пранікнёныя вобразы Марфы («Царская нявеста» М.Рымскага-Корсакава), Антаніды («Іван Сусанін» М.Глінкі), Мікаэлы («Кармэн» Ж.Бізэ), Джыльды, Віялеты («Рыгалета», «Травіята» Дж.Вердзі), Лакмэ («Лакмэ» Л.Дэліба), Цэрліны («Фра-Д’ябала» Ф.Абера), Разіны («Севільскі цырульнік» Дж.Расіні), Аксаны («Запарожац за Дунаем» С.Гулак-Арцямоўскага), Дуні («Марозка» М.Красева). Лаўрэат конкурсу 2-га Сусв. кангрэсу студэнтаў (1950, Прага).

Б.С.Смольскі.

т. 5, с. 542

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)