кангруэ́нтны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кангруэ́нтны |
кангруэ́нтная |
кангруэ́нтнае |
кангруэ́нтныя |
| Р. |
кангруэ́нтнага |
кангруэ́нтнай
кангруэ́нтнае |
кангруэ́нтнага |
кангруэ́нтных |
| Д. |
кангруэ́нтнаму |
кангруэ́нтнай |
кангруэ́нтнаму |
кангруэ́нтным |
| В. |
кангруэ́нтны (неадуш.)
кангруэ́нтнага (адуш.) |
кангруэ́нтную |
кангруэ́нтнае |
кангруэ́нтныя (неадуш.)
кангруэ́нтных (адуш.) |
| Т. |
кангруэ́нтным |
кангруэ́нтнай
кангруэ́нтнаю |
кангруэ́нтным |
кангруэ́нтнымі |
| М. |
кангруэ́нтным |
кангруэ́нтнай |
кангруэ́нтным |
кангруэ́нтных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кангруэ́нтны мат. конгруэ́нтный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кангруэ́нтны, ‑ая, ‑ае.
Які супадае пры накладанні (пра геаметрычныя фігуры). Кангруэнтныя адрэзкі.
[Ад лац. congruens, congruentis — адпаведны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кангруэ́нтны Kongru¦énz-, kongru¦ént, überéinstimmend
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
кангруэ́нтны
(лац. congruens, -ntis = згодны, адпаведны)
які супадае пры накладанні (пра геаметрычныя фігуры).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
конгруэ́нтный кангруэ́нтны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)