кана́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
кана́юся |
кана́емся |
| 2-я ас. |
кана́ешся |
кана́ецеся |
| 3-я ас. |
кана́ецца |
кана́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
кана́ўся |
кана́ліся |
| ж. |
кана́лася |
| н. |
кана́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
кана́йся |
кана́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
кана́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Кана́ць ’паміраць, пакідаць жыццё, дажываць апошнія мінуты’, ’набліжацца да канца’ (ТСБМ, Гарэц., Сержп. Прымхі, Сцяшк., Мал.; КЭС, лаг.). Прасл. konati, утворанае ад konъ > ’канец, мяжа’ (падрабязна гл. Трубачоў, Эт. сл. 10, 181–182 і 195–196 з разборам літаратуры). Сюды ж гродз. кана́цца і беласт. кона́тісе ’цягнуць жэрабя перад пачаткам гульні’ (Нар. словатв., Сл. паўн.-зах.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)