Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
канарэ́йка, ‑і, ДМ ‑рэшты; Рмн. ‑рэек; ж.
Пеўчая птушка з ярка-жоўтым апярэннем, больш вядомая як пакаёвая. У хаце віселі клеткі з канарэйкамі, чыжыкамі, вавёркамі.Бядуля.
[Ад геагр. назвы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
канарэ́йкажзаал Kanári¦envogel m -s, -vögel
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
канарэ́йка
(рус. канарейка, ад фр. canari)
пеўчая птушка атрада вераб’іных з ярка-жоўтым апярэннем, якая водзіцца на Канарскіх астравах, а ў Еўропе больш вядомая як пакаёвая.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Канарэ́йка, кынаре́йка ’птушка, Serinus canaria’ (ТСБМ, Бяльк., БелСЭ, 5). Запазычана з рус.канаре́йка, якое з франц.canari ’тс’ (па тыпу индейка) < н.-лац.avis Canaria ’канарэйкай птушка, птушка з Канарскіх астравоў’. (Фасмер, 2, 177–178; Шанскі, 2 (К), 42).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
канаре́йказоол.канарэ́йка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)