кана́дка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кана́дка кана́дкі
Р. кана́дкі кана́дак
Д. кана́дцы кана́дкам
В. кана́дку кана́дак
Т. кана́дкай
кана́дкаю		 кана́дкамі
М. кана́дцы кана́дках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кана́дка кана́дка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кана́дка ​1,

гл. канадцы.

кана́дка ​2, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Разм. Цёплая куртка, звычайна на футры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кана́дцы, -аў, адз. -дзец, -дца, м.

Насельніцтва Канады.

|| ж. кана́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.

|| прым. кана́дскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Canadian​1 [kəˈneɪdiən] n. кана́дзец; кана́дка;

the Canadians кана́дцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Kanadyjka

ж. канадка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кана́дцы, ‑аў; адз. канадзец, ‑дца, м.; канадка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. канадкі, ‑дак; ж.

Насельніцтва Канады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

French Canadian

1) кана́дзец або́ кана́дка францу́скага пахо́джаньня

2) францу́ская мо́ва, яко́й гаво́раць у Кана́дзе

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мо́дна, прысл.

Згодна з модай. На борце самалёта было толькі чатыры пасажыры: савецкі інжынер Міхаіл Ярохін, адзін паважаны, модна апрануты англічанін і маладая канадка з дачкой год чатырох. Шамякін. Вывесілі на вагоне аб’яву, што тут, у цырульні на колах, можна модна пастрыгчыся. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ЛАНУ́ (Lanoux) Арман

(24.10.1913, Парыж — 23.3.1983),

французскі пісьменнік. Дэбютаваў дэтэктыўным раманам «Забітая канадка» (1943). Аўтар антываен. і антыфаш. трылогіі «Шалёная Марго» (1956—63), дылогіі «Гісторыя Парыжскай камуны» (1971—72), раманаў «Пчаліны пастыр» (1974), «Бывай, жыццё, бывай, каханне» (1977, дакументальны). У манеры натуралізму напісаны нарысы «Фізіялогія Парыжа» (1954) і «Каханне дзевяцісотых гадоў» (1961). Аўтар паэт. зб-каў «Разносчык» (1952) і «Вобразы Эпіналя» (1969), раманізаваных біяграфій Э.Заля, Г. дэ Мапасана, літ.-знаўчых прац. За раман «Калі мора адступае» (1963) Ганкураўская прэмія.

Тв.:

Рус. пер. — Когда море отступает. М., 1965;

Песочные замки: [Новеллы]. М., 1982.

т. 9, с. 125

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)