Кана́да

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Кана́да
Р. Кана́ды
Д. Кана́дзе
В. Кана́ду
Т. Кана́дай
Кана́даю
М. Кана́дзе

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Кана́да Кана́да, -ды ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Канада

т. 7, с. 558

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кана́да ж Kánada n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Канада́ ’жанчына, якая ўмее прасіць’, канадзіць ’выпрошваць’ (КЭС. лаг.), ігп. ’вельмі хацець’ (Сл. паўн.-зах.); смал. канайть ’прасіць’, арханг. ку́нда ’той, хто неадчэпна прыстае’. Няясна. Магчыма, звязапа з літ. gandas ’чуткі, гавэнда’. Параўн. семантычна блізкае ўкр. бойк. конападити ’канькаць’, ’назаляць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Canada

[ˈkænədə]

Кана́да

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Kanada

ж. Канада

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Фрэ́йзер м Fraser [´fre:zər] m -s (рака, Канада)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Не́льсан м Nélson Ríver [-v-] m - i -s (рака, Канада)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вікто́рыя ж

1. Viktóriasee [v-] m -s (возера, ЗША – Канада);

2. Victória [v-] n -s (горад, сталіца Сейшэлаў)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)