Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
камі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Пакаёвая печ з шырокай адкрытай топкай.
2. Электрычны прыбор для абагрэву пакоя.
|| прым.камі́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
камі́нм. ками́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
камі́н, ‑а, м.
1. Пакаёвая печ малой цеплаёмкасці з адкрытай шырокай топкай пры падлозе. Граф узяў жалезны кіёчак і біў вуг[о]лле ў каміне.Гарэцкі.У замку ціш, і языкаты агонь коміна ліжа дровы.Вялюгін.
2. Электрычны або газавы прыбор для абагрэву пакоя.
[Ад грэч. kaminos — печ.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
камі́нм. Kamín m -s, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
камі́н
(ням. Kamin < лац. caminus, ад гр. kaminos = печ)
1) печ у пакоях з шырокай адкрытай топкай;
2) электрычны або газавы прыбор для абагрэву пакоя.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Камі́н ’пакаёвая печ з адкрытай топкай пры падлозе’ (ТСБМ). Відавочна, з рус.ками́н — новага запазычання (з пач. XVIII ст.) з ням.Kamin < італ.camino ’комін’ < н.-грэч.κάμινος ’печ, комін’ (Слаўскі, 2, 385).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
камі́н
(ням. Kamin < лац. caminus, ад гр. kaminos = печ)
1) пакаёвая печ з шырокай адкрытай топкай;
2) электрычны прыбор для абагрэву пакоя, які знешнім выглядам нагадвае такую печ.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)