Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
камяга
Том: 14, старонка: 255.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
камя́жышча Месца, дзе стаяла ці стаіць камяга (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
◎ Камя́та ’прымітыўная лодка ў выглядзе карыта, выдзеўбаная з аднаго ствала дрэва’ (бых., Рам. 8; Нас., Мядзв., Жд. 2; добр., Мат. Гом.); ’карыта ля калодзежа для вадапою’ (Бяльк.; Др.-Падб., Гарэц., Нас., Юрч., Яруш.; Багародзіцкі, УЗ ЛГПИ, 1968, 325, с. 94, 97, 102) ’жолаб’ (Сержп., Отчет; Юрч., Бяльк.); камяжышча ’месца, дзе стаіць камяга’ (Яшк.). Укр. комʼява, польск. komięga (komiega)t рус. коняга. Прасл. komęga, якое ў сувязі з адсутнасцю значэння ’ствол дрэва’ ў прасл. котъ трэба разглядаць як komę‑ga < *komen‑ga з адхіленнем у вакалізме кораня fomy/tomene (адкуль ст.-чэш. kmen ’сцябло, ствол’). Роднаснае да яго літ. kamenas ’ствол, сцябло’ (Трубачоў, Эт. сл. 10, 172–173). Іншыя дапушчэнні аб паходжанні слова (гл. Фасмер, 2, 307; Слаўскі, 2, 382–384) з’яўляюцца малаімавернымі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
камлы́га Кавалак сухой зямлі ці дзірвана (БРС). Тое ж камя́к, камок (Зах. Бел. Др.-Падб., Лёзн., Слаўг.), камлы́жка (Крыч., Слаўг.) камлы́жжа (Бял. Матэр., Слаўг.), камлы́жына (Бял. Матэр., Слаўг., Тал. Мядзв.), камлю́га, каму́х, камя́га, каму́шша, камя́чы́шча, камя́к, камя́жжа, камя́жы́шча (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)