Камча́тка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Камча́тка
Р. Камча́ткі
Д. Камча́тцы
В. Камча́тку
Т. Камча́ткай
Камча́ткаю
М. Камча́тцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Камча́тка п-в Камча́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Камчатка (п-аў) 1/162; 2/20; 3/264; 5/360

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Камчатка

т. 7, с. 552

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Камча́тка ж. Kamtschátka n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ітэльме́ны, -аў, адз. -ме́н, -а, м.

Старажытнае насельніцтва паўвострава Камчатка.

|| ж. ітэльме́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. ітэльме́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Kamchatka

[kæmˈtʃætkə]

паўво́страў Камча́тка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Kamczatka

ж. Камчатка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ЛАПА́ТКА,

мыс, паўд. пункт паўвострава Камчатка (Расія), каля 51° паўдн. ш. і 156°40′ усх. д. Выш. да 20 м.

т. 9, с. 131

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВУЛКАНІ́ЧНЫЯ ГО́РЫ,

ізаляваныя горы і хрыбты, якія ўтварыліся ў выніку вулканічных вывяржэнняў. Напр., вулканічны хрыбет ва Усх. Карпатах, а таксама вулканічныя нагор’і (Армянскае нагор’е); могуць утвараць горныя краіны (Камчатка).

т. 4, с. 293

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)