камчада́лка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. камчада́лка камчада́лкі
Р. камчада́лкі камчада́лак
Д. камчада́лцы камчада́лкам
В. камчада́лку камчада́лак
Т. камчада́лкай
камчада́лкаю		 камчада́лкамі
М. камчада́лцы камчада́лках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

камчада́лка камчада́лка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камчада́лка,

гл. камчадалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камчада́лы, -аў, адз. -да́л, -а, м.

У 18 ст. назва карэннага насельніцтва Камчаткі; ітэльмены.

|| ж. камчада́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

|| прым. камчада́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

камчада́лы, ‑аў; адз. камчадал, ‑а, м.; камчадалка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. камчадалкі, ‑лак; ж.

Назва карэннага насельніцтва Камчаткі, дадзеная першымі рускімі пасяленцамі; ітэльмены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)