камфо́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. камфо́ра
Р. камфо́ры
Д. камфо́ры
В. камфо́ру
Т. камфо́рай
камфо́раю
М. камфо́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ка́мфора, см. камфара́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камфо́ра ж., разг., см. ка́мфара́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камфо́ра,

гл. камфара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́мфара і камфо́ра, -ы, ж.

Крышталічнае, з моцным пахам рэчыва, ужыв. ў тэхніцы і медыцыне.

|| прым. камфо́рны, -ая, -ае і камфо́равы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

камфора

т. 7, с. 552

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Камфора 1/365; 5/359, 360, 437, 554; 7/277; 8/453; 10/403, 432; 12/476

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

камфо́ра

гл. камфара.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ка́мфара ж., камфо́ра ж. (тс. мед.) Kámpfer m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

камфара́, ‑ы́, ка́мфара і камфо́ра, ‑ы, ж.

Бясколернае пахучае крышталічнае рэчыва, якое ўваходзіць састаўной часткай у эфірныя алеі некаторых раслін або здабываецца сінтэтычна (скарыстоўваецца ў тэхніцы і медыцыне). Укол камфары. □ — На камфару, пакапай у вуха — памагае. Бядуля.

[Грэч. kámphora.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)