камфара́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. камфара́
Р. камфары́
Д. камфары́
В. камфару́
Т. камфаро́й
камфаро́ю
М. камфары́

Іншыя варыянты: ка́мфара.

Крыніцы: krapivabr2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ка́мфара

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ка́мфара
Р. ка́мфары
Д. ка́мфары
В. ка́мфару
Т. ка́мфарай
ка́мфараю
М. ка́мфары

Іншыя варыянты: камфара́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ка́мфара́ ж., фарм. камфара́, ка́мфора

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камфара́ фарм. ка́мфара́, -ры́ ж., камфо́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́мфара і камфо́ра, -ы, ж.

Крышталічнае, з моцным пахам рэчыва, ужыв. ў тэхніцы і медыцыне.

|| прым. камфо́рны, -ая, -ае і камфо́равы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

камфара́, ‑ы́, ка́мфара і камфо́ра, ‑ы, ж.

Бясколернае пахучае крышталічнае рэчыва, якое ўваходзіць састаўной часткай у эфірныя алеі некаторых раслін або здабываецца сінтэтычна (скарыстоўваецца ў тэхніцы і медыцыне). Укол камфары. □ — На камфару, пакапай у вуха — памагае. Бядуля.

[Грэч. kámphora.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камфара́, ка́мфара, камфо́ра

(с.-лац. camphora < гр. kamphora, ад ар. kāfūr)

бясколернае крышталічнае рэчыва з моцным характэрным пахам, якое здабываюць з камфараносных раслін; выкарыстоўваецца ў медыцыне і тэхніцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ка́мфара ж., камфо́ра ж. (тс. мед.) Kámpfer m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ка́мфора, см. камфара́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камфо́ра,

гл. камфара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)