камутаты́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
камутаты́ўны |
камутаты́ўная |
камутаты́ўнае |
камутаты́ўныя |
| Р. |
камутаты́ўнага |
камутаты́ўнай
камутаты́ўнае |
камутаты́ўнага |
камутаты́ўных |
| Д. |
камутаты́ўнаму |
камутаты́ўнай |
камутаты́ўнаму |
камутаты́ўным |
| В. |
камутаты́ўны (неадуш.)
камутаты́ўнага (адуш.) |
камутаты́ўную |
камутаты́ўнае |
камутаты́ўныя (неадуш.)
камутаты́ўных (адуш.) |
| Т. |
камутаты́ўным |
камутаты́ўнай
камутаты́ўнаю |
камутаты́ўным |
камутаты́ўнымі |
| М. |
камутаты́ўным |
камутаты́ўнай |
камутаты́ўным |
камутаты́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
камутаты́ўны мат. коммутати́вный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
камутаты́ўны
(лац. commutatus = пераменны)
перамяшчальны, звязаны з перамяшчэннямі; мат. к. закон — закон, які выражае нязменнасць сумы або выніку пры перастаноўцы складаемых або сумножнікаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
коммутати́вный мат. камутаты́ўны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)