каме́я, -і, мн. -і, -ме́й, ж.

Упрыгожанне з рэльефнай разьбой са слаістага разнаколернага каменя або ракавіны (у брошках, пярсцёнках).

Пярсцёнак з камеяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каме́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каме́я каме́і
Р. каме́і каме́й
Д. каме́і каме́ям
В. каме́ю каме́і
Т. каме́яй
каме́яю		 каме́ямі
М. каме́і каме́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каме́я ж. каме́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каме́я каме́я, -ме́і ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каме́я, ‑і, ж.

Камень або ракавіна з мастацкай разьбой, якія выкарыстоўваюцца для ўпрыгожвання ў брошках, пярсцёнках. // Брошка з такім упрыгожаннем.

[Іт. cammeo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камея

т. 7, с. 526

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

каме́я

(фр. camée, ад іт. cammeo)

разьблёны камень з выпуклым рэльефным адлюстраваннем (параўн. інталія); гл. таксама гема.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

kamea

ж. камея

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

cameo [ˈkæmiəʊ] n. (pl. cameos)

1. я́ркая эпізады́чная ро́ля, яку́ю сыгра́ў вядо́мы акцёр (у тэатры, кіно)

2. каме́я

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ГЕ́МА

(лац. Gemma),

твор гліптыкі, каштоўны або паўкаштоўны камень з урэзанымі (інталія) або выпуклымі (камея) выявамі. У старажытнасці гему выкарыстоўвалі як пячаткі, знакі ўласнасці, пазней — як амулеты, упрыгожанні.

Літ.:

Неверов О.Я. Геммы античного мира. М., 1983.

т. 5, с. 146

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)