ка́мерны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ка́мерны ка́мерная ка́мернае ка́мерныя
Р. ка́мернага ка́мернай
ка́мернае		 ка́мернага ка́мерных
Д. ка́мернаму ка́мернай ка́мернаму ка́мерным
В. ка́мерны (неадуш.)
ка́мернага (адуш.)		 ка́мерную ка́мернае ка́мерныя (неадуш.)
ка́мерных (адуш.)
Т. ка́мерным ка́мернай
ка́мернаю		 ка́мерным ка́мернымі
М. ка́мерным ка́мернай ка́мерным ка́мерных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ка́мерны, -ая, -ае.

1. гл. камера.

2. Пра музычны твор: які прызначаны для аднаго або некалькіх выканаўцаў абмежаванай колькасці інструментаў і выконваецца ў невялікай канцэртнай зале.

Камерная музыка.

3. Які выконвае такія творы.

К. аркестр.

К. спявак.

4. Прызначаны для вузкага кола слухачоў, гледачоў.

Камернае мастацтва.

К. голас.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́мерны I в разн. знач. ка́мерный;

к. шлюз — ка́мерный шлюз;

~ная се́рная кіслата́ — ка́мерная се́рная кислота́

ка́мерны II ка́мерный;

~ная му́зыка — ка́мерная му́зыка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́мерны ​1, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да камеры (у 1 знач.). Камерны стараста.

2. Які складаецца з намер, мае камеру (у 2 знач.). Камерная печ. Камерны шлюз.

3. Які атрымліваецца ў асобых камерах, прыгатаўляецца ў камеры. Камерная серная кіслага.

ка́мерны ​2, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для аднаго або некалькіх выканаўцаў (пра музычныя творы). Камерная музыка. // Які выконвае такія творы. Камерны спявак. Камерны ансамбль. // Невялікіх памераў; разлічаны на абмежаванае кола людзей. І дагэтуль паэзія Танка не была камернай, а ўплыў Маякоўскага быў не адзінай прычынай нарастання трыбуннасці. У. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́мерны Kámmer-;

маст ка́мерны тэа́тр Kámmerspiele pl;

ка́мерная му́зыка Kámmermusik f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ка́мерны

(ад лац. camera = пакой)

прызначаны для невялікага памяшкання, для абмежаванага кола слухачоў (напр. к-ая музыка, к. аркестр).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ка́мера, -ы, мн. -ы, -мер, ж.

1. Ізаляванае памяшканне спецыяльнага прызначэння ў некаторых установах.

Дэзынфекцыйная к.

Турэмная к.

2. Закрытая прастора ў сярэдзіне якога-н. прыбора, машыны, збудавання, а таксама закрытая поласць унутры якога-н. органа.

Фатаграфічная к.

К. шлюза.

К. згарання ў рухавіку.

К. сэрца.

3. Фатаграфічны, кінематаграфічны ці тэлевізійны здымачны апарат (разм.).

Здымаць скрытай камерай.

4. Унутраная гумавая абалонка шыны, мяча, якая напаўняецца паветрам.

|| прым. ка́мерны, -ая, -ае (да 2 і 4 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

камерны аркестр

т. 7, с. 522

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Маскоўскі музычны камерны тэатр

т. 10, с. 181

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Дзяржаўны камерны аркестр Рэспублікі Беларусь

т. 6, с. 153

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)