каменява́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
каменява́р |
каменява́ры |
| Р. |
каменява́ра |
каменява́раў |
| Д. |
каменява́ру |
каменява́рам |
| В. |
каменява́ра |
каменява́раў |
| Т. |
каменява́рам |
каменява́рамі |
| М. |
каменява́ру |
каменява́рах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
камнева́р спец. каменява́р, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
каменя... (гл. камене...).
Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «камене...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: каменябітны, каменявар, каменяліты, каменяломня, каменярэз, каменячосны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)