камарынскі

кама́рынскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	кама́рынскі	кама́рынская	кама́рынскае	кама́рынскія
Р.	кама́рынскага	кама́рынскай кама́рынскае	кама́рынскага	кама́рынскіх
Д.	кама́рынскаму	кама́рынскай	кама́рынскаму	кама́рынскім
В.	кама́рынскі кама́рынскага	кама́рынскую	кама́рынскае	кама́рынскія
Т.	кама́рынскім	кама́рынскай кама́рынскаю	кама́рынскім	кама́рынскімі
М.	кама́рынскім	кама́рынскай	кама́рынскім	кама́рынскіх

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

камары́нскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	камары́нскі	камары́нская	камары́нскае	камары́нскія
Р.	камары́нскага	камары́нскай камары́нскае	камары́нскага	камары́нскіх
Д.	камары́нскаму	камары́нскай	камары́нскаму	камары́нскім
В.	камары́нскі (неадуш.) камары́нскага (адуш.)	камары́нскую	камары́нскае	камары́нскія (неадуш.) камары́нскіх (адуш.)
Т.	камары́нскім	камары́нскай камары́нскаю	камары́нскім	камары́нскімі
М.	камары́нскім	камары́нскай	камары́нскім	камары́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кама́рынскі кома́ринский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Камарынскі раён

т. 7, с. 504

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кома́ринский кама́рынскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кама́ринский сущ. кама́рынскі, -кага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Раскама́рыцкі ’танец камарынская’ (Мядзв.). Экспрэсіўнае ўтварэнне, параўн. растуды́ яе туды́ ’каб ёй пуста было!’ (Мат. Маг. 2), ад кама́рыцкі, прастамоўнай трансфармацыі кама́рынскі/кама́рынская, якое ідэнтычна рус. камари́нская ’народная песня для скокаў; танец пад гэтую песню’ (паводле некаторых аўтараў, кампазітар Глінка выкарыстаў беларускую народную мелодыю). Параўн. аналагічнае рус. асташ. раскамари́нская.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ГО́МЕЛЬСКАЯ АКРУ́ГА,

адм.-тэр. адзінка ў БССР у 1926—30. Утворана 8.12.1926. Цэнтр — г. Гомель. Пл. 16 тыс. км², нас. 675,2 тыс. чал. (1927). Уключала 9 раёнаў (Веткаўскі, Гомельскі, Дзятлавіцкі, Добрушскі, Насовіцкі, Свяцілавіцкі, Уваравіцкі, Чачэрскі, Чырванабудскі), 3 гарады, 3 мястэчкі, 244 сельсаветы. У 1927 са скасаванай Рэчыцкай акругі ўвайшлі раёны Брагінскі, Васілевіцкі, Горвальскі, Камарынскі, Лоеўскі, Рэчыцкі, Хойніцкі, Холмецкі, з Бабруйскай — Буда-Кашалёўскі р-н. 4.8.1927 скасаваны Васілевіцкі, Горвальскі, Дзятлавіцкі, Добрушскі, Насовіцкі, Свяцілавіцкі, Холмецкі, Чырванабудскі р-ны, утвораны Церахоўскі р-н. Акруговая газ. «Палеская праўда» (гл. «Гомельская праўда»). На 1.1.1930 у акрузе 11 раёнаў, 4 гарады, 5 мястэчак, 224 сельсаветы. Скасавана 26.7.1930.

т. 5, с. 338

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Verbum