Калі́нін

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Калі́нін
Р. Калі́ніна
Д. Калі́ніну
В. Калі́нін
Т. Калі́нінам
М. Калі́ніне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Калінін Анатоль Веньямінавіч

т. 7, с. 466

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Калінін Анатоль Іосіфавіч

т. 7, с. 466

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Калінін Анатоль Сямёнавіч

т. 7, с. 466

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Калінін Мікалай Арцёмавіч

т. 7, с. 466

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Калінін Міхаіл Іванавіч

т. 7, с. 466

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Калінін Пётр Захаравіч

т. 7, с. 466

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Калінін Міхаіл Юр’евіч

т. 18, кн. 1, с. 399

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

калі́ніна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. калі́ніна калі́ніны
Р. калі́ніны калі́нін
Д. калі́ніне калі́нінам
В. калі́ніну калі́ніны
Т. калі́нінай
калі́нінаю		 калі́нінамі
М. калі́ніне калі́нінах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Кали́нин г., уст. Калі́нін, -на м.; см. Тверь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)