калява́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. калю́ю калю́ем
2-я ас. калю́еш калю́еце
3-я ас. калю́е калю́юць
Прошлы час
м. калява́ў калява́лі
ж. калява́ла
н. калява́ла
Загадны лад
2-я ас. калю́й калю́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час калю́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

калява́ць несов., стол. калева́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

калява́ць, калюю, калюеш, калюе; незак., што.

Выстругваць узоры на дошцы калёўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калева́ть несов., стол. калява́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

калёўка, ‑і, ДМ ‑лёўцы; Р мн. ‑лёвак; ж.

Спец.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. каляваць.

2. Спецыяльны рубанак для выстругвання дошак і планак з фігурнымі краямі (багетаў, карнізаў і інш.).

3. У сталярнай справе — фігурны профіль дошкі або бруска, які атрымліваецца струганнем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)