Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
◎ Ка́львін ’свавольнік, вісус’ (Касп.). Бліжэйшы адпаведнік польск. (гл. першакрыніцу ў Карловіча, 2, 296) kalwin ’недаверак, бязбожнік*·, ад імя рэфарматара Кальвіна. Улічваючы, што ў любым выпадку слова з’яўляецца запазычаннем, нельга выключыць, што яно ўтворана ў польск. перыферыйным дыялекце. Спосаб утварэння (ад уласнага імя) даволі вядомы, параўн. лютар (з адмоўнай характарыстыкай) (Цыхун, вусн. паведамл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кальвіні́зм
[ад фр. J. Calvin = прозвішча фр. тэолага (1509—1564)]
адно з пратэстанцкіх веравучэнняў (гл. пратэстантызм), якое ўзнікла ў 16 ст. у Швейцарыі на аснове вучэння Ж. Кальвіна і пашырылася ў Еўропе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)