Калу́га

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Калу́га
Р. Калу́гі
Д. Калу́зе
В. Калу́гу
Т. Калу́гай
Калу́гаю
М. Калу́зе

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

калу́га

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. калу́га калу́гі
Р. калу́гі калу́г
Д. калу́зе калу́гам
В. калу́гу калу́г
Т. калу́гай
калу́гаю		 калу́гамі
М. калу́зе калу́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

калу́га ж., зоол. калу́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

калу́га зоол. калу́га, -гі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Калу́га г. Калу́га, -гі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

калу́га, ‑і, ДМ ‑лузе, ж.

Буйная прамысловая рыба сямейства асятровых, якая водзіцца ў басейне ракі Амур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калуга,

рыба.

т. 7, с. 482

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Калуга,

горад у Расіі.

т. 7, с. 482

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Калу́га ж Kalúga n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гано́іды

(ад гр. ganos = бляск + -оід)

група касцявых рыб з лускою ў выглядзе бліскучых ромбікаў (асятры, бялуга, калуга, амія, лапатаносы і інш ).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)