кало́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кало́н |
кало́ны |
| Р. |
кало́на |
кало́наў |
| Д. |
кало́ну |
кало́нам |
| В. |
кало́на |
кало́наў |
| Т. |
кало́нам |
кало́намі |
| М. |
кало́не |
кало́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
кало́н I м., ист. коло́н
кало́н II м. (денежная единица) коло́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кало́н, ‑а, м.
1. У Старажытным Рыме — арандатар невялікага ўчастка зямлі ў буйнага землеўладальніка.
2. У розных раманскіх краінах і Лацінскай Амерыцы — прадстаўнік розных катэгорый сялянства: батрак, здольшчык, паўпрыгонны арандатар і інш.
[Лац. colonus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
кало́н2
(ісп. colon)
грашовая адзінка Коста-Рыкі, роўная 100 сентыма, і Сальвадора, роўная 100 сентава.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
кало́н1
(лац. colonus = земляроб)
1) арандатар невялікага ўчастка зямлі ў буйнога землеўладальніка ў Стараж. Рыме;
2) прадстаўнік розных катэгорый сялянства (батрак, здольшчык, паўпрыгонны арандатар і інш.) у раманскіх краінах і ў Лац. Амерыцы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
калана́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -на́д, ж.
Рад або некалькі радоў калон (у 1 знач.), якія складаюць архітэктурнае цэлае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
о́рдар², -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
Разнавіднасць спалучэння, парадак размяшчэння частак архітэктурных канструкцый (калон і антаблемента).
Грэчаскі о.
Карынфскі о.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кало́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кало́на |
кало́ны |
| Р. |
кало́ны |
кало́н |
| Д. |
кало́не |
кало́нам |
| В. |
кало́ну |
кало́ны |
| Т. |
кало́най кало́наю |
кало́намі |
| М. |
кало́не |
кало́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
коло́нI ист. кало́н, -на м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)