Кало́днікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Кало́днікі
Р. Кало́днікаў
Д. Кало́днікам
В. Кало́днікі
Т. Кало́днікамі
М. Кало́дніках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кало́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кало́днік кало́днікі
Р. кало́дніка кало́днікаў
Д. кало́дніку кало́днікам
В. кало́дніка кало́днікаў
Т. кало́днікам кало́днікамі
М. кало́дніку кало́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кало́днік, ‑а, м.

Арыштант, закаваны ў калодкі (у 3 знач.). Падымаючы густы пыл, пад летняй спякотаю, ішлі парамі ў шэрых адзежах, закаваныя па руках і нагах, калоднікі. Каваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)