кале́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кале́нны кале́нная кале́ннае кале́нныя
Р. кале́ннага кале́ннай
кале́ннае		 кале́ннага кале́нных
Д. кале́ннаму кале́ннай кале́ннаму кале́нным
В. кале́нны (неадуш.)
кале́ннага (адуш.)		 кале́нную кале́ннае кале́нныя (неадуш.)
кале́нных (адуш.)
Т. кале́нным кале́ннай
кале́ннаю		 кале́нным кале́ннымі
М. кале́нным кале́ннай кале́нным кале́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

кале́нны коле́нный;

○ ~нае сучляне́нне — коле́нное сочлене́ние;

к. суста́ў — коле́нный суста́в;

~нная рэ́пка — коле́нная ча́шечка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кале́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да калена (у 1 знач.).

•••

Каленны сустаў гл. сустаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кале́нны Knié-;

кале́нны суста́ў анат Kníegelenk n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кале́на, -а, н.

1. (мн. кале́ні, -яў і -ле́нь). Сустаў, які злучае бядровую і галёначную косці; месца згібу нагі.

Сагнуць нагу ў калене.

2. (толькі мн., кале́ні, -яў і -ле́нь). Нага ад каленнага сустава да таза.

Узяць дзіця на калені.

3. (мн. кале́ны, -ле́н). Асобнае звяно, адрэзак у складзе чаго-н., які з’яўляецца злучэннем такіх жа адрэзкаў.

К. бамбука.

К. жалезнай трубы.

4. (мн. кале́ны, -ле́н). Частка чаго-н. непрамога, сагнутага ад аднаго павароту да другога.

К. дарогі.

К. ракі.

5. (мн. кале́ны, -ле́н). У музычным творы: асобная частка, закончаны матыў.

Салавей заспяваў на сем кален.

6. (мн. кале́ны, -ле́н), перан. У танцы: асобны прыём, фігура з эфектам.

Кадрыля на шаснаццаць кален.

7. (мн. кале́ны, -ле́н). Пакаленне ў радаслоўнай.

◊

Мора па калена каму — нічога не страшна, нічога не цяжка.

|| памянш. кале́нца, -а, мн. -ы, -аў, н. (да 3 і 5 знач.).

|| прым. кале́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).

К. сустаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ту́тар

‘прыстасаванне на каленны сустаў’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ту́тар ту́тары
Р. ту́тара ту́тараў
Д. ту́тару ту́тарам
В. ту́тар ту́тары
Т. ту́тарам ту́тарамі
М. ту́тары ту́тарах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

коле́нный анат. кале́нны;

коле́нная ча́шка кале́нная рэ́пка;

коле́нное сочлене́ние кале́ннае сучляне́нне;

коле́нный суста́в кале́нны суста́ў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суста́ў, -та́ва, мн. -та́вы, -та́ваў, м.

Рухомае злучэнне касцей або храсткоў у арганізме чалавека, жывёлы.

Каленны с.

Боль у суставах.

|| прым. суста́ўны, -ая, -ае.

С. рэўматызм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

kolanowy

каленны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

суста́ў, ‑тава, м.

Рухомае злучэнне касцей або храсткоў у арганізме чалавека, жывёлы. Плечавы сустаў. Локцевы сустаў. Каленны сустаў. □ [Васіль Кузьміч] не садзіўся, стаяў каля стала збоку, абапёршыся на суставы пальцаў. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)