Калегіі (дзярж. орган у Расіі 18 ст.) 8/430, 597

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

калегіі,

цэнтральныя ўстановы ў Расіі ў 18-19 ст..

т. 7, с. 458

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

калегіі,

карпарацыі асоб, звязаных агульнай прафесіяй, у Старажытным Рыме.

т. 7, с. 458

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Езуіцкія калегіі і акадэміі 4/316, 377

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

юсты́ц-кале́гія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. юсты́ц-кале́гія юсты́ц-кале́гіі
Р. юсты́ц-кале́гіі юсты́ц-кале́гій
Д. юсты́ц-кале́гіі юсты́ц-кале́гіям
В. юсты́ц-кале́гію юсты́ц-кале́гіі
Т. юсты́ц-кале́гіяй
юсты́ц-кале́гіяю		 юсты́ц-кале́гіямі
М. юсты́ц-кале́гіі юсты́ц-кале́гіях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кале́гія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. кале́гія
Р. кале́гіі
Д. кале́гіі
В. кале́гію
Т. кале́гіяй
кале́гіяю
М. кале́гіі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ка́мер-кале́гія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ка́мер-кале́гія
Р. ка́мер-кале́гіі
Д. ка́мер-кале́гіі
В. ка́мер-кале́гію
Т. ка́мер-кале́гіяй
ка́мер-кале́гіяю
М. ка́мер-кале́гіі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кале́жскі, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да калегіі (у 3 знач.). // Як састаўная частка назваў чыноў у цывільных установах дарэвалюцыйнай Расіі. Калежскі рэгістратар. Калежскі асэсар. Калежскі саветнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калегія́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да калегіі (у 1, 2 знач.). Калегіяльны орган.

2. Які ажыццяўляецца сумесна, групай асоб, калегіяй (у 1 знач.). Калегіяльнае кіраўніцтва. Калегіяльнае рашэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панты́фікі

(лац. pontifices)

члены вышэйшай жрэчаскай калегіі ў Стараж. Рыме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)