калегава́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
калягу́ю |
калягу́ем |
| 2-я ас. |
калягу́еш |
калягу́еце |
| 3-я ас. |
калягу́е |
калягу́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
калегава́ў |
калегава́лі |
| ж. |
калегава́ла |
| н. |
калегава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
калягу́й |
калягу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
калягу́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
калегава́ць несов., разг. води́ть компа́нию
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
калегава́ць, калягую, калягуеш, калягуе; незак.
Уст. Сябраваць, вадзіць кампанію з кім‑н. Людзі прасцейшыя, дык тыя сыходзяць з тратуара і не турбуюць дворнічышынай работы. Але гэта людзі, якія з.. [дворнічыхай] і калегаваць могуць. Чорны. — Хаця ж, сынок, толькі з добрымі калягуй, не звязвайся з благімі. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Пілягну́ць ’пекануць; пляснуць (па мордзе)’ (Мат. Маг.). Да калегаваць < належыць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дружыць, дружыцца, сябраваць, братацца; таварышкаваць, таварышаваць, хаўрусаваць, хаўруснічаць, калегаваць, вадзіцца, знацца (разм.); кампанаваць (абл.) □ вадзіць дружбу, вадзіць хаўрус, вадзіць знаёмства, вадзіць кампанію
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)