калафо́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
калафо́н |
калафо́ны |
| Р. |
калафо́на |
калафо́наў |
| Д. |
калафо́ну |
калафо́нам |
| В. |
калафо́н |
калафо́ны |
| Т. |
калафо́нам |
калафо́намі |
| М. |
калафо́не |
калафо́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
калафо́н
(гр. kolophon = завяршэнне)
тэкст на апошняй старонцы рукапіснай або старадрукаванай кнігі, у якім змяшчаецца назва кнігі, звесткі аб аўтары, месцы і часе перапісвання або друкавання.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)