калары́тны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. калары́тны калары́тная калары́тнае калары́тныя
Р. калары́тнага калары́тнай
калары́тнае		 калары́тнага калары́тных
Д. калары́тнаму калары́тнай калары́тнаму калары́тным
В. калары́тны (неадуш.)
калары́тнага (адуш.)		 калары́тную калары́тнае калары́тныя (неадуш.)
калары́тных (адуш.)
Т. калары́тным калары́тнай
калары́тнаю		 калары́тным калары́тнымі
М. калары́тным калары́тнай калары́тным калары́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

калары́тны прям., перен. колори́тный;

к. пейза́ж — колори́тный пейза́ж;

~ная мо́ва — колори́тный язы́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

калары́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які вызначаецца багатым спалучэннем фарб, колераў (пра карціну, гравюру і пад.). Каларытны пейзаж. Каларытны нацюрморт.

2. перан. Своеасаблівы, характэрны, яркі. Мне адразу спадабаўся гэты своеасаблівы і каларытны цэнтр Палесся. В. Вольскі. І Лявон Бушмар і Сурвіла — гэта яркія, каларытныя вобразы іменна беларускага вясковага капіталіста. Адамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калары́тны Kolorít-; fárbenreich, fárbenprächtig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

калары́т, -у, М -ры́це, м.

1. Суадносіны фарбаў у карціне па тоне, насычанасці колеру.

Цёплы к.

Яркі к.

2. перан. Сукупнасць характэрных рыс, своеасаблівасць чаго-н.

К. эпохі ў гістарычным рамане.

Мясцовы к.

|| прым. каларысты́чны, -ая, -ае (да 1 знач.) і калары́тны, -ая, -ае.

Каларыстычныя спалучэнні.

Каларытны пейзаж.

Каларытныя вобразы рамана.

Каларытная мова.

|| наз. калары́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

колори́тный калары́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kolorystyczny

каларытны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сма́чны, -ая, -ае.

1. Прыемны на смак (у 2 знач.); апетытны.

Смачныя яблыкі.

Смачная мачанка.

2. перан. Які прыносіць задавальненне; прыемны.

С. сон.

Смачныя перспектывы.

3. перан. Сакавіты, каларытны.

С. выраз.

|| наз. сма́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

racy [ˈreɪsi] adj. піка́нтны (у розных знач.); жва́вы; энергі́чны;

racy humour калары́тны гу́мар;

racy jokes піка́нтныя жа́рты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сакаві́ты, -ая, -ае.

1. Які змяшчае шмат соку.

Сакавітыя суніцы.

Сакавітая трава.

2. перан. Яркі, свежы, каларытны.

Сакавітыя фарбы.

3. перан. Пра гук, голас: прыемны, звонкі, гучны.

С. смех.

4. перан. Пра словы, мову: трапны, вобразны.

Сакавітае слова.

Сакавітая мова вёскі.

|| наз. сакаві́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)