ка́йтэн
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ка́йтэн |
ка́йтэны |
| Р. |
ка́йтэна |
ка́йтэнаў |
| Д. |
ка́йтэну |
ка́йтэнам |
| В. |
ка́йтэн |
ка́йтэны |
| Т. |
ка́йтэнам |
ка́йтэнамі |
| М. |
ка́йтэне |
ка́йтэнах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ка́йтэн
(яп. kajten = нябесная змена)
японскі добраахвотнік-смяротнік, які кіраваў тарпедай; дзейнічалі ў час 2-й сусветнай вайны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)