кайлаві́шча
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кайлаві́шча |
кайлаві́шчы |
| Р. |
кайлаві́шча |
кайлаві́шч
кайлаві́шчаў |
| Д. |
кайлаві́шчу |
кайлаві́шчам |
| В. |
кайлаві́шча |
кайлаві́шчы |
| Т. |
кайлаві́шчам |
кайлаві́шчамі |
| М. |
кайлаві́шчы |
кайлаві́шчах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кайлаві́шча ср., горн. (рукоятка кайлы) кайлови́ще
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кайлаві́шча, ‑а, н.
Цаўё ў кайле.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кайлови́ще горн. кайлаві́шча, -шча ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)