ка́зусны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ка́зусны |
ка́зусная |
ка́зуснае |
ка́зусныя |
| Р. |
ка́зуснага |
ка́зуснай
ка́зуснае |
ка́зуснага |
ка́зусных |
| Д. |
ка́зуснаму |
ка́зуснай |
ка́зуснаму |
ка́зусным |
| В. |
ка́зусны (неадуш.)
ка́зуснага (адуш.) |
ка́зусную |
ка́зуснае |
ка́зусныя (неадуш.)
ка́зусных (адуш.) |
| Т. |
ка́зусным |
ка́зуснай
ка́зуснаю |
ка́зусным |
ка́зуснымі |
| М. |
ка́зусным |
ка́зуснай |
ка́зусным |
ка́зусных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ка́зусны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да казусу, з’яўляецца казусам. Казусны выпадак. Казусная справа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ка́зус, -у, мн. -ы, -аў, м.
Складаны, заблытаны выпадак.
|| прым. ка́зусны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)