казу́ля, -і, мн. -і, -зу́ль, ж.

Парнакапытная жывёліна сямейства аленевых; дзікая каза.

|| прым. казу́лін, -а, -ы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

казу́ля

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. казу́ля казу́лі
Р. казу́лі казу́ль
Д. казу́лі казу́лям
В. казу́лю казу́ль
Т. казу́ляй
казу́ляю		 казу́лямі
М. казу́лі казу́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

казу́ля ж., зоол. косу́ля, козу́ля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

казу́ля, ‑і, ж.

Парнакапытная жывёліна сямейства аленевых; дзікая каза. Вось выбегла на дарогу лёгкая, стройная, рыжая казуля, павяла вушамі, скокнула ўбок і знікла ў гушчары. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казуля

т. 7, с. 435

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

казу́ля ж заал Reh n -(e)s, -e; Rícke f -, -n (самка); Réhbock m -(e)s, -böcke (самец)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

козу́ля зоол. казу́ля, -лі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

косу́ля​I зоол. казу́ля, -лі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Rícke

f -, -n заал. казу́ля

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Reh

n -s, -e заал. са́рна, казу́ля

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)