Казе́ка ’мошка; вош’ (Нас.). Утворана ад асновы каз‑ (гл. каза 1), словаўтварэнне няяснае: суфікс ек‑а (звычайна рэдка сустракаецца) або трансфармацыя іншых вытворных ад гэтай жа асновы. Матывацыя: наяўнасць зааморфных прыкмет (рожкі, вусікі; паводзіны насякомых); калькаванне або субстытуцыя іншых тэрмінаў ад заонімаў. Слова выглядае як бел. інавацыя: смал. казека ’вош’ нельга аддзяліць ад бел. слова, а ўкр. козяка, якое СРНГ (14, 58) параўноўвае з смал. і бел. словамі, сюды наогул не адносіцца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
знітава́насць, ‑і, ж.
Уласцівасць знітаванага. Арганічная сувязь, сюжэтная знітаванасць усіх частак твора абумоўлена ідэйна-мастацкім замыслам аўтара. Казека.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праўдашука́льнік, ‑а, м.
Той, хто дамагаецца праўды, справядлівасці. Аксён Каль — праўдашукальнік, які ўсёй істотай ненавідзіць паноў і чыноўнікаў. Казека.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
невыра́знасць, ‑і, ж.
Уласцівасць невыразнага. Невыразнасць літар. Невыразнасць мэты. □ Нехарактэрнасць і мастацкая невыразнасць — вось адзнакі многіх сучасных баечных твораў. Казека.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
во́дпаведзь, ‑і, ж.
Рэзкі адказ на беспадстаўнае абвінавачванне. Рэвалюцыйная дэмакраты давалі знішчальную водпаведзь пісакам з лагеру ахоўнікаў самадзяржаўна-прыгонніцкага ладу. Казека.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
*Казе́чыцца, козе́чыцца ’іграць (аб пчолах)’ (Грыг.). Магчыма, да каза 1; у такім выпадку словаўтваральны праз ступень казека (гл.) ’казляня’; матывацыя зразумелая, параўн. рус. дыял. козлиться ’дурэць, гуляць, скакаць’, такім чынам характарызуюцца паводзіны пчол. Недастатковая інфармацыя крыніцы, на жаль, не дазваляе меркаваць, што канкрэтна мелася на ўвазе: танец пчол, шлюбны палёт маткі ці іншае.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
неадры́ўнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць неадрыўнага. Настаўнік з асаблівай сілай адчуў неадрыўнасць свайго лёсу ад лёсу народа, адчуў упэўненасць у правільнасці выбранага шляху. Казека.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
немагчы́ма, безас. у знач. вык.
Няма магчымасці, нельга. [Доктар:] — Дадому дабрацца было немагчыма. Васілевіч. Сучасную развітую літаратуру немагчыма ўявіць без рамана і аповесці. Казека.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
беспрадме́тны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае пэўнай мэты, зместу. Аўтар не палічыўся з жыццёвай логікай фактаў, і алегорыя ў яго творы стала беспрадметнай. Казека.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)