Verbum

анлайнавы слоўнік

казачо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

казачо́к², -чка́, м.

Народны танец з паступова нарастаючым тэмпам, а таксама музыка да гэтага танца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

казачо́к¹, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

1. гл. казак¹.

2. У рускіх дваран, памешчыкаў: хлопчык-слуга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

казачок

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

казачо́к I, -чка́ м.

1. (уменьш. к каза́к I) казачо́к;

2. казачо́к; ма́льчик-слуга́

казачо́к II, -чка́ м. (танец) казачо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

казачо́к^II (танец) казачо́к, -чка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

казачо́к^I (уменьш. к каза́к) казачо́к, -чка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

казачо́к, ‑чка, м.

1. Памянш.-ласк. да казак ¹ (у 2 знач.).

2. У рускіх дваран, памешчыкаў — хлопчык-слуга, звычайна апрануты ў казакін і падстрыжаны па-казацку.

3. Народны танец з паступова нарастаючым тэмпам, а таксама музыка да гэтага танца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

«Казачок»,

беларускі народны танец.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

казачо́к^II м уст (служка) Kasatschók m -s, - (minderjähriger Diener)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)