ка́зачка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ка́зачка ка́зачкі
Р. ка́зачкі ка́зачак
Д. ка́зачцы ка́зачкам
В. ка́зачку ка́зачкі
Т. ка́зачкай
ка́зачкаю		 ка́зачкамі
М. ка́зачцы ка́зачках

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

каза́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каза́чка каза́чкі
Р. каза́чкі каза́чак
Д. каза́чцы каза́чкам
В. каза́чку каза́чак
Т. каза́чкай
каза́чкаю		 каза́чкамі
М. каза́чцы каза́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

каза́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Жонка або дачка казака¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каза́чка ж. каза́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каза́чка каза́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

казачок

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. казачок казачкі
Р. казачка казачкоў
Д. казачку казачкам
В. казачка казачкоў
Т. казачком казачкамі
М. казачку казачках

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

каза́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

1. Жонка або дачка казака ​1 (у 2 знач.).

2. Жан. да казак ​1 (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казачо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. казачо́к
Р. казачка́
Д. казачку́
В. казачо́к
Т. казачко́м
М. казачку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

каза́чка ж Kosákin f -, -nen; Kosákenfrau f -, -en (жонка казака); Kosákenmädchen n -s, - (дзяўчына-казачка)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ка́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

1. Апавядальны твор вуснай народнай творчасці або літаратурны твор пра выдуманых асоб і падзеі, пераважна з удзелам чарадзейных фантастычных сіл.

Беларускія народныя казкі.

Казкі народаў Усходу.

2. Выдумка, няпраўда, мана.

Усё гэта — казкі.

◊

Бабскія казкі — беспадстаўныя нагаворы.

Казка пра белага бычка (разм., неадабр.) — пра бясконцае паўтарэнне аднаго і таго ж з самага пачатку.

|| памянш. ка́зачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).

|| прым. ка́зачны, -ая, -ае (да 1 знач.).

К. жанр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)