казане

Том: 14, старонка: 222.

img/14/14-222_1469_Казане.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

«Казане руске схізматычнэ»

т. 7, с. 413

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

каза́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каза́н казаны́
Р. казана́ казано́ў
Д. казану́ казана́м
В. каза́н казаны́
Т. казано́м казана́мі
М. казане́ казана́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)