кажу́шнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кажу́шнік кажу́шнікі
Р. кажу́шніка кажу́шнікаў
Д. кажу́шніку кажу́шнікам
В. кажу́шніка кажу́шнікаў
Т. кажу́шнікам кажу́шнікамі
М. кажу́шніку кажу́шніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кажу́шнік м., разг. тулу́пник, тулу́пщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кажу́шнік, ‑а, м.

Разм. Кравец, які шые кажухі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кажушнік Т. 2/245; 4/18; 8/512

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

тулу́пщик кажу́шнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)